Stille Nacht, heilige Nacht

Stille Nacht, heilige Nacht!
Alles schläft, einsam wacht
nur das traute hochheilige Paar.
Holder Knabe im lockigen Haar,
schlaf in himmlischer Ruh',
schlaf in himmlischer Ruh'.

Stille Nacht, heilige Nacht,
Hirten erst kundgemacht
durch der Engel Hallelujah,
tönt es laut von fern und nah,
Christ, der Retter ist da,
Christ, der Retter ist da!

Stille Nacht, heilige Nacht,
Gottes Sohn, o wie lacht
Lieb' aus deinem göttlichen Mund,
da uns schlägt die rettende Stund',
Christ, in deiner Geburt,
Christ, in deiner Geburt!

„Święta Bożego Narodzenia w krajach Unii Europejskiej

Jutro na 3 przerwie odbędzie się losowanie państw!!!!!

Formy realizacji są dowolne, mogą to być: krótkie scenki, potrawy, plakaty, zdjęcia, prezentacje multimedialne, itp.

Obszary do przygotowania:  
- Okres Adwentu w danym kraju
- Mikołaj 
- Wigilia 
-  1. i 2. Dzień świąt
- Charakterystyczne potrawy (przepisy, zdjęcia lub przygotowanie potraw)
- Przesądy, obyczaje i obrzędy bożonarodzeniowe charakterystyczne dla danego kraju związkowego
-  Kolędy i przysłowia związane z Bożym Narodzeniem
- Kolęda „Cicha Noc, Święta Noc” w języku danego kraju UE

Przebieg projektu:

1. 2 tygodnie przed prezentacją projektów uczniowie wybierają przedstawiciela, który w imieniu całej klasy losuje kraj członkowski UE, na temat którego uczniowie przygotowują nazwane wyżej obszary
2. Projekt jest omawiany na lekcji wychowawczej, a wychowawca wspiera uczniów przy rozdzieleniu zadań do realizacji, oraz wybierają osoby odpowiedzialne za przedstawienie prezentacji na apelu, który odbędzie się dnia ....................
3. Uczniowie realizują powierzone im zadania.
4. Prezentacja projektów.
5. Po przedstawieniu projektów odbywa się głosowanie na najlepszą prezentację. Uczniowie i nauczyciele wpisują na kartkach nr klasy, której prezentacja najbardziej ich zachwyciła.
6. Po przerwie świątecznej nastąpi ogłoszenie wyników. Wszystkie klasy dostaną dyplom uczestnictwa, a klasa, której prezentacja zostanie oceniona najwyżej otrzyma „NAGRODĘ SPECJALNĄ”.
7. Każda klasa musi również zrobić przynajmniej 2 zdjęcia z prezentacją i w kilku słowach ją opisać.

Adventskalender-Gewinnspiel

Wydawnictwo "Hueber" zaprasza na Adventowy konkurs - muzyczną podróż dookoła świata. Codziennie prezentować będą jedną kolędę z jakiegoś kraju, a waszym zadaniem będzie go odgadnąć. Można wygrać ciekawe nagrody. Nagroda główna to iPod nano. Konkurs rozpoczyna się 1 grudnia. Link do konkursu TUTAJ.

Fastnacht, Fasching, Karneval – czyli karnawał w Niemczech

"Fasching", "Fastnacht" albo "Karneval" to stary zwyczaj, któremu hołduje się przede wszystkim w Nadrenii oraz regionach Niemiec ukształtowanych przez katolicyzm. Głównymi „bastionami” karnawałowych praktyk są Moguncja, Kolonia, Düsseldorf oraz Bonn. Na południu Niemiec obchodzi się tradycyjną alemańską „Fasnet”. Ta „piąta pora roku” rozpoczyna się 11 listopada i kończy w Popielec. Punktem kulminacyjnym karnawałowej zabawy jest tydzień trwający od „tłustego czwartku“ do Środy Popielcowej. W zapustny poniedziałek („Rosenmontag”) ulicami miast ciągną wielkie karnawałowe korowody. Przebrani w ucieszne kostiumy lub odziani w tradycyjne stroje i maski ludzie uczestniczą w licznych festynach i paradach.

Tradycja ta sięga dawnych zwyczajów związanych z wypędzaniem zimy:

Czwartek karnawału, tzw."Weiber-Fastnacht" („babski karnawał”)
Ostatni poniedziałek karnawału zwany „Rosenmontag” („różany poniedziałek”)
Ostatni wtorek karnawału – „Veilchendienstag” „fiołkowy wtorek”)
Środa Popielcowa (Aschermittwoch)

                          

Karnawał w Kolonii - "Alaaf!"

 Mianem „Karneval“ (przypuszczalnie od łacińskiego słowa „carnelevare“czyli "pożegnanie mięsa") określa się zwłaszcza nadreńską formę niemieckiego karnawału. 10 lutego 1823 roku powstał w Kolonii tzw. "Komitet Karnawałowy", co wyniosło karnawał do rangi niezależnej imprezy. Typowe dla karnawału stroje, gwardziści i mażoretki mają swe źródło w uniformach straży miejskich doby napoleońskiej. Koloński karnawał rozpoczyna się tradycyjnie 11.11. o godz. 11:11. Jego punktami kulminacyjnymi – oprócz licznych spotkań połączonych z wygłaszaniem tzw. przemówień karnawałowych („Büttenreden”) – są „Weiberfastnacht” w ostatni czwartek przed Środą Popielcową, parada uliczna w „Rosenmontag” jako szczyt karnawałowego szaleństwa, oraz ceremonia palenia słomianej kukły („Nubbelverbrennung”) w ostatni wtorek karnawału („Veilchendienstag”).

Karnawał w Düsseldorfie - "Helau!"

  Tradycja karnawału w Düsseldorfie sięga średniowiecznych turniejów rycerskich i dworskich balów kostiumowych. Kultową figurą tego karnawału jest postać typowego błazna, tzw. Hoppeditz. To on właśnie rozpoczyna obchody tamtejszego karnawału, budząc się corocznie do życia dokładnie 11.11. o godz. 11:11 na placu przed gmachem ratusza. Karnawał w Düsseldorfie osiąga swój pierwszy punkt kulminacyjny w Nowy Rok, kiedy to wybiera się parę książęcą karnawału. Pierwszego „księcia“ wybrano w 1825 roku. Innym centralnym wydarzeniem jest „Altweiberfastnacht”, podczas której "Möhnen" czyli „stare baby” szturmują ratusz. W ostatnią karnawałową niedzielę oraz ostatni poniedziałek karnawału („Rosenmontag”) odbywają się parady uliczne. Mówi się wówczas: "D`r Zog kütt! (pochód nadciąga)".

Dni karnawałowego szaleństwa w Moguncji

Długa tradycja karnawału w Moguncji ma swe źródło w XVI wieku, kiedy to odbywały się pierwsze tego typu wesołe parady. W XIX wieku natomiast zaczęły powstawać pierwsze stowarzyszenia karnawałowe. W roku 1838 powołano do życia Mogunckie Stowarzyszenie Karnawałowe (Mainzer Carnevalverein - MCV), by nadać barwnej, nieokiełznanej karnawałowej błazenadzie określoną estetyczną formę. Od tej pory obchodom mogunckiego karnawału towarzyszy umundurowana gwardia. "Piątą porę roku" rozpoczyna w Moguncji corocznie w dniu 11.11. o godz. 11.11 odczytanie jedenastu karnawałowych reguł. Innym centralnym punktem tamtejszego karnawału jest parada w ostatni przed Popielcem poniedziałek („Rosenmontag”), oraz korowód przebierańców („Jugendmaskenzug”) organizowany w ostatnią sobotę karnawału, a także liczne karnawałowe biesiady, odbywające się zawsze po noworocznej paradzie błaznów.

Karnawał w Szwabii i Alemanii - "Narri-Narro!"

  Także i ten karnawał w południowej części Niemiec („Fasnet”) ma swe korzenie w tradycjach średniowiecza, które nakazywały spożytkowanie psującej się żywności przed rozpoczęciem okresu postu. W XIV wieku dołączyły do tego takie zwyczaje jak tańce, korowody i zabawy. Osobliwością karnawału obchodzonego w tym regionie są kostiumy różnych postaci z maskami wykonywanymi przeważnie z drewna, ale także materiału, papieru, czy nawet z drutu. W wielu miejscowościach osoby noszące taki kostium przekazują sobie to przebranie w spadku przez wiele pokoleń. Najstarszą tradycję posiadają postacie diabła i błazna.

Karnawał w Turyngii - "Woesinge Ahoi!"

Wasungen leży nad rzeką Werrą w południowej Turyngii i uchodzi za jedno z najstarszych miejsc obchodów karnawału w Niemczech. Za moment narodzenia karnawału przyjmuje się tu rok 1524. Tutejszą osobliwością są od stuleci karnawałowe postacie błaznów. Nie ma tu pary książęcej, jest tylko jeden książe, któremu towarzyszą dwaj paziowe płci żeńskiej. Panowanie tego księcia trwa od ostatniej soboty karnawału i kończy się 11.11. Punktem kulminacyjnym karnawału w Wasungen jest niezwykle barwny korowód o wielowiekowej tradycji odbywający się w ostatnią sobotę przed Środą Popielcową, znany do dziś przede wszystkim ze swego niezmiennie ludowego charakteru.
Źródło: Ambasada Niemiec Warszawa na podstawie © www.deutschland-tourismus.de
Zdjęcia: © picture-alliance / dpa

Sankt Martin

„Laterne, Laterne, Sonne, Mond und Sterne“ (Lampiony iskrzące, gwiazdy, księżyc, słońce). Co roku 11 listopada słychać za oknami ten refren na jesiennych ulicach, gdzie ciągną pochody dzieci z kolorowymi własnoręcznie zmajstrowanymi lampionami wesoło śpiewających wyuczone na pamięć piosenki. Światło świec w lampionach radośnie migoce i sprawia, że błyszczą dzieciom oczy. Wszyscy w podnieceniu oczekują widoku jeźdźca w szacie żołnierza rzymskiego jadącego na czele orszaku na dzielnym rumaku.

Wiele legend spiera się o tę postać, której dobre czyny i wielkoduszność znane są dobrze każdemu dziecku w Niemczech, Austrii i w Szwajcarii. Święty Marcin urodził się w 316 roku naszej ery jako Martin z Tours w Sabarii, leżącej na terenie dzisiejszych Węgier i jako młody chłopiec wstąpił do armii rzymskiej. Po chrzcie i otrzymaniu sakry biskupiej był misjonarzem i pomagał biednym i potępionym.
Zgodnie z legendą podczas przenikliwego zimna przed bramą miasta Amiens Marcin spotkał proszącego go o pomoc żebraka w podartym ubraniu. Marcin miał jednak na sobie tylko swój wojskowy płaszcz i postanowił podzielić się nim z żebrakiem. Bez wahania przeciął mieczem swój ciepły płaszcz na dwie części i oddał połowę żebrakowi, który był mu za to bardzo wdzięczny. Po tym wielkodusznym czynie Marcin wystąpił z wojska i kazał się ochrzcić, aby jako chrześcijanin pomagać potrzebującym i poświęcić się nie walce, lecz miłości bliźniego.
Ten akt miłosierdzia nie jest jednak jedyną historią opowiadaną o Świętym Marcinie do dziś. Inna legenda opowiada o tym, jak Marcin został mianowany biskupem. Był skromnym człowiekiem i nie czuł się godny urzędu biskupiego i dlatego schował się do komórki dla gęsi. Gęganie gęsi było jednak tak donośne, że mieszkańcy miasta odkryli Marcina i powołali go na nowego biskupa.

Jest bardzo prawdopodobne, że z tej legendy narodziła się tradycja pieczonej gęsi świętomarcińskiej, którą się zjada w dniu Świętego Marcina wieczorem po pochodzie z lampionami. W wielu miejscach jednak zamiast gęsi podaje się grzane wino, gorące kakao i tzw. Weckmänner. Są to wypiekane z ciasta figurki ludzików z glinianą fajką w ustach. Po długim pochodzie z lampionami na rześkim jesiennym powietrzu taki posiłek to dobry uczynek dla serca i strawa dla głodnych żołądków.
Do dziś jeszcze nie są znane początki miłej tradycji pochodu z lampionami. Pochód ten jest dla wielu jednak substytutem świętomarcińskiego ogniska, które rozpala się w niektórych miastach i wsiach Europy również i dzisiaj. Wcześniej było ono symbolem rozświetlającego mroki światła świętości – tak jak Marcin swoimi dobrymi uczynkami wniósł promyk nadziei w życie biedaków. Chociaż powoli zanika tradycja rozpalania wielkiego trzaskającego ogniska, to pochód z lampionami jest jednak również dziś pięknym znanym szeroko zwyczajem. Duzi i mali cieszą się z tych dziecięcych pochodów, które rozjaśniają ciemne ulice lampionami i rozbrzmiewają śpiewem: „Durch die Straßen auf und nieder leuchten die Laternen wieder: rote, gelbe, grüne, blaue, lieber Martin komm und schaue.” (Moc lampionów na ulicach: Czerwień, błękit nas zachwyca! Przyjdź i patrz święty Marcinie, ile barw na ziemię płynie!)

Źródło: Ambasada Niemiec Warszawa